ضوابط مهار آرماتور های خمشی
ضوابط مهار آرماتور : در قطعات خمشی مقاطع بحرانی که در دو سمت ان ها کافی بودن مهار ارماتور باید بررسی شود به شرح ( الف ) و ( ب) این بند می باشد .
- الف ) مقاطع دارای بیشترین تنش
- ب) مقاطعی که در ان ها ، در طول دهانه قطعه ، ارماتور قطع یا خم می شود .
میلگرد ها باید از محل مقطعی که وجودشان دیگر برای تحمل خمش لازم نیست به طول حدلقل برابر با d یا ۱۲db ، هر کام بزرگ ترند ، ادامه داده شوند .
رعایت این ضابطه در انتهای عضو با تکیه گاه ساده و یا انتهای ازاد عضو طره ای الزامی نیست .
در مواردی که تعدادی از میلگرد ها قطع یا خم می شوند ، ان دسته از میلگرد ها که ادامه پیدا می کنند باید از مقطعی که میلگرد های قطع یا خم شده وجودشان دیگر برای تحمل خمش ضروری نیست ، به طول حداقل برابر با طول گیرایی ، Id ، ادامه داده شوند .
ارماتور خمشی را نمی توان در ناحیه بتن کششی قطع کرد مگر انکه یکی از شرایط ( الف ) تا ( پ) این بند تامین باشد :
- الف) مقدار Vr در محل قطع ارماتور به اندازه حداقل پنجاه درصد بیشتر از مقدار Vu باشد .
- ب) در انتهای میلگرد های قطع شده در ناحیه ای به طول حداقل ۰٫۷۵ d ارماتور عرضی اضافه برانچه برای تحمل برش یا پیچش لازم است ، تامین گردد . سطح مقطع ارماتور عرضی اضافی لازم باید حداقل برابر با ۰٫۴۲bw s/fy باشد و فاصله میلگرد های عرضی از یکدیگر در این ناحیه بیشتر از در بر روی ۸ بتا بی نباشد .
- پ) مقدار ارماتوری که ادامه پیدا می کند حداقل دو برابر مقدار مورد نیاز در مقطع باشد و مقدار Vr ، در محل قطع ارماتور به اندازه حداقل سی سه درصد بیشتر از مقدار Vu ، باشد .
در قطعات خمشی که در ان ها تنش در ارماتور کششی مستقیما متناسب با لنگر خمشی نیست ، مانند پی های با مقطع متغیر ، پلکانی و یا باریک شونده و همچنین نشیمن گاه ها ، اعضای خمشی با ارتفاع زیاد ، تیر های عمیق ، و یا اعضایی که در ان ها ارماتور کششی موازی سطح بتن فشاری نیست ، باید مهار میلگرد های کششی در مقاطع مختلف کنترل شود .