ضوابط مهار آرماتور های خمشی
در قطعات خمشی مقاطع بحرانی که در دو سمت آن ها کافی بودن ضوابط مهار آرماتور باید بررسی شود به شرح ( الف ) و ( ب) این بند می باشد که عبارت است از :
- الف ) مقاطع دارای بیشترین تنش
- ب) مقاطعی که در آن ها ، در طول دهانه قطعه ، آرماتور قطع یا خم می شود .
میلگرد ها باید از محل مقطعی که وجودشان دیگر برای تحمل خمش لازم نیست به طول حداقل برابر با d یا ۱۲db ، هر کدام بزرگ ترند ، ادامه داده شوند .
رعایت این ضابطه در انتهای عضو با تکیه گاه ساده و یا انتهای آزاد عضو طره ای الزامی نیست .
در مواردی که تعدادی از میلگرد ها قطع یا خم می شوند ، آن دسته از میلگرد ها که ادامه پیدا می کنند باید از مقطعی که میلگرد های قطع یا خم شده وجودشان دیگر برای تحمل خمش ضروری نیست ، به طول حداقل برابر با طول گیرایی ، Id ، ادامه داده شوند .
آرماتور خمشی را نمی توان در ناحیه بتن کششی قطع کرد مگر آنکه یکی از شرایط ( الف ) تا ( پ) این بند تامین باشد :
- الف) مقدار Vr در محل قطع ارماتور به اندازه حداقل پنجاه درصد بیشتر از مقدار Vu باشد .
- ب) در انتهای میلگرد های قطع شده در ناحیه ای به طول حداقل ۰٫۷۵ d ارماتور عرضی اضافه برآنچه برای تحمل برش یا پیچش لازم است ، تامین گردد . سطح مقطع آرماتور عرضی اضافی لازم باید حداقل برابر با ۰٫۴۲bw s/fy باشد و فاصله میلگرد های عرضی از یکدیگر در این ناحیه بیشتر از در بر روی ۸ بتا بی نباشد .
- پ) مقدار آرماتوری که ادامه پیدا می کند حداقل دو برابر مقدار مورد نیاز در مقطع باشد و مقدار Vr ، در محل قطع ارماتور به اندازه حداقل سی سه درصد بیشتر از مقدار Vu باشد .
در قطعات خمشی که در آن ها تنش در آرماتور کششی مستقیما متناسب با لنگر خمشی نیست ، مانند پی های با مقطع متغیر ، پلکانی و یا باریک شونده و همچنین نشیمن گاه ها ، اعضای خمشی با ارتفاع زیاد ، تیر های عمیق ، و یا اعضایی که در ان ها ارماتور کششی موازی سطح بتن فشاری نیست ، باید مهار میلگرد های کششی در مقاطع مختلف کنترل شود .
